Լորասարը անմարդաբնակ գյուղ է Շիրակի մարզի Ախուրյանի շրջանում: Գտնվում է Ծաղկուտ գյուղից 3 կմ հյուսիս-արևմուտք, Արփի լճի հյուսիսային կողմում։
Լորասարը Աշոցքի սարավանդում է, Եղնախաղի լեռնաշղթայի ստորոտում` ծովի մակարդակից շուրջ 2100 մետր բարձրության վրա:
Նախկինում Լորասարը մտնում էր Ծաղկուտ համայնքի կազմ, այսօր Ծաղկուտի և մի շարք այլ հարևան գյուղերի հետ մաս է կազմում Արփի համայնքի, որին մաս են կազմում նաև Բերդաշենը, Ալվարը, Աղվորիկը, Արավետը, Արդենիսը, Գառնառիճը, Դարիկը, Եղնաջուրը, Զարիշատը, Զորակերտը, Ծաղկուտը, Շաղիկը, Պաղակնը:
Նախքան Լորասար վերանվանվելը ունեցել է Էլլար, Էլլար օղլի, Էլար Օյուղի, Էլլարյուղ անունները:
Զավեն Կորկոտյանի “Խորհրդային Հայաստանի բնակչությունը վերջին հարյուրամյակում (1831-1931)” աշխատության համաձայն՝ 1886 թվականին Էլլար օղլին ունեցել է 232 բնակիչ, բոլորը՝ կարափափախ:
1886թ. – 232 բնակիչ, բոլորը՝ կարափափախ,
1897թ. – 361 բնակիչ, բոլորը՝ իսլամ,
1908թ. – 363 բնակիչ, բոլորը՝ կարափափախ,
1914թ. – 437 բնակիչ, բոլորը՝ կարափափախ,
1922թ. – 222 բնակիչ, բոլորը՝ թրքո-թաթար,
1926թ. – 284 բնակիչ, 277-ը՝ օսմանյան թուրք, 7-ը՝ թուրք,
1931թ. – 317 բնակիչ, 294-ը՝ թուրքական խումբ, 23-ը՝ այլ:
1922-ի հաշվառման ժամանակ Հայաստանում բնակվող մուսուլմանները, այդ թվում՝ սուննի կարափափախները, դրվել են “թրքո-թաթար” դասակարգման տակ, իսկ 1926 թվականի Խորհրդային Միության առաջին մարդահամարի ժամանակ սուննի կարափափախները անվանվել են օսմանյան թուրքեր, այսպես տարբերվելով կովկասյան թուրքերից՝ այսօրվա ադրբեջանցիներից: Հետագայում նրանք անվանվել են ադրբեջանցի:
1959-ին Էլլարն ունեցել է 165 բնակիչ, 1970-ին՝ 305, 1979-ին՝ 352, 1989-ին՝ 140:
Դիտել նաև՝
