Վազգեն Ա-ի հանդիպումը Անկարայի հայ համայնք հետ, ընդունելություն Թուրքիայում ԽՍՀՄ դեսպանատանը. 17 հուլիս, 1961թ

986

ԱՆԳԱՐԱՅԻ ՀԱՅ ԳԱՂՈՒԹԸ ՈՂՋՈՒՆՈՒՄ Է ՎԵՀԱՓԱՌ ՀԱՅԱՐՊԵՏԻ ՇՆՈՐՀԱԲԵՐ ԱՅՑԵԼՈՒԹՅՈՒՆԸ

Հուլիսի 17-ի կեսօրին, Անգարայի փոքրաթիվ հայ գաղութը, Վեհափառ Հայրապետի բարձր պատվին, Անգարայի «Բուլվար Պալաս» հյուրանոցում, կազմակերպում է ջերմ ընդունելություն:

Սեղանի վրա Վեհափառ Հայրապետը հետաքրքրվում է Անգարայի հայ գաղութի կյանքով: Այս երջանկաբեր առիթով, Սահմանադիր ժողովի անդամ օրիորդ Հերմինե Գալուստյանը կարդում է զգայուն սրտով և անկեղծ զգացմունքներով բաբախուն հետևյալ գեղեցիկ ուղերձը, թարգմանը հանդիսանալով Անգարայի հայության ջերմ զգացմունքների.

«Վեհափա՛ռ Տեր.

Թուրք Հանրապետության բաբախուն սրտին՝ Անգարայի մեջ, մեր Պետության վսեմաշուք Նախագահին՝ զորավար Ջեմալ Գյուրսելի հետ Ձերդ Վեհափառության տեսակցությունը, մայրաքաղաքիս սակավաթիվ հայ բնակչության պարգևած է Ձեր օրհնաբեր ներկայության արժանանալու բացառիկ ու թանկագին պետություն մը, որ հավետ պիտի հիշի իբր պատմական բարեբաստիկ եղելություն մը:

Տասնյակ մը տարիներ առաջ, քանի մը հարյուր անդամներե բաղկացյալ այս փոքրիկ հավաքականությունը մեծ հույսերով և ուրախությամբ փութացեր էր դիմավորելու Թուրքիո հայոց նորընտիր Պատրիարքը, երջանկահիշատակ Գարեգին Արքեպիսկոպոս Խաչատուրյանը, իր Անգարա այցելության առթիվ: Իսկ այսօր, Թուրքիո բովանդակ հայության հետ ան կսգա թեև իր սրբակյաց, խորահմուտ և անձնվեր կրոնական պետին կորուստը, բայց  Ձերդ Վեհափառություն սփոփարար այցելության շնորհիվ իր տրտմությունը կմեղմանա հոգեկան վերազարթնումի մը գիտակցությամբ: Յուրաքանչյուր անհատ կզգա, թե առանձին չէ, այլ բարոյապես մաս կկազմե ժամանակին ու միջոցին մեջ տարածուն մեծ ամբողջի մը, որուն խորհրդանիշը կհանդիսանա Ձերդ Ս. Օծությունը, հայուն միակ լուսակեդրոնին՝ Ս. Էջմիածնին Վեհափառ Գահակալը:

Մենք, Թուրքիո հայերս, երազ մը ունինք: Երիտասարդ Թուրք Հանրապետության գաղափարներով սնած, յուրացուցած ենք հանճարեղ Աթաթուրքի համամարդկային եղբայրության իդեաlը, որ կխտանա «Հայրենիքի մեջ խաղաղություն, աշխարհի մեջ խաղաղություն» նշանաբանի մեջ: Ու կխորհինք, թե Հայ Ազգը կրնա այս ուղղությամբ համայն աշխարհի օրինակ հանդիսանալ, քաղաքական ամեն տեսակ պայմաններու տակ ապրելով հանդերձ, այդ պատահականություններեն վեր, կրոնական, բարոյական ու մշակութային հիմերու վրա ստեղծելով կատարյալ միություն մը: Գիտենք, թե «Հայոց այս պայծառ ապագան» Ձերդ Վեհափառության ալ մեծ տեսլականը կկազմե. մեր ամբողջ էությամբ հաջողություն կմաղթենք Ձեր բարձր առաքելության ու կհավատանք, թե Մայր Աթոռի աննկուն ջանքերուն շնորհիվ օր մը ամեն հայու համար պիտի բոցավառի Ս. Լուսավորչի անմար կանթեղը:

Վեհափա՛ռ Տեր, Ձեր երանավետ ներկայությունը հոգեկան այնքան մեծ հրճվանք ու բավարարություն պատճառած է Անգարայի հայության, որ մեր սրտերը … [դժվարընթեռնելի հատված- խմբ. ԱՆԻ] անսահման երախտագիտությամբ և սիրո ու նվիրումի ամենաջերմ զգացումներով է, որ երկար, քաջառողջ ու բազմաբեղուն կյանք մը կբարեմաղթենք Ձերդ Ս. Օծության ու խոնարհաբար կհամբուրենք Ձեր Ս. Աջը»:

Վեհափառ Հայրապետը զգացված տոնով պատասխանում է օրիորդ Գալուստյանի խոսքերին, հայտնելով Իր հայրապետական ուրախությունն ու գոհունակությունը, հորդորելով բոլոր ներկաներին, որ Թուրքիայում և կառավարության ղեկավարների մոտ, «իբրև շինարար, աշխատող և հավատարիմ ճանչված տարր, ա՛լ ավելի գնահատելի և օգտակար դառնաք Ձեր երկրին: Հոգեկան այս մխիթարությամբ է, որ պիտի բաժնվինք այս քաղաքեն: Ձեր քաղաքացիական պարտականություններու կողքին, մի՛ մոռնաք նաև ձեր Եկեղեցին»:

Ժամը 13-ին, Անգարայի սովետական դեսպանատանը, կազմակերպվում է ընդունելություն Վեհափառ Հայրապետի պատվին:

Այնուհետև, փոքր հանգստից հետո, Վեհափառ Հայրապետը ընդունում է Անգարայի և այլ շրջաններից՝ Կեսարիայից, Դիաբեքիրից, Ամասիայից և Իսկենդերունից եկած հավատացյալներին, որոնք համբուրում են Նրա Ս. Աջը:

Երեկոյան ժամը 18.45-ին, Վեհափառ Հայրապետը իհնքնաթիռով վերադառնում է Ստամբուլ: