Շիկահողը Սյունիքի մարզի Կապանի շրջանի գյուղերից է, մաս է կազմում խոշորացված Կապան համայնքի:
Նախքան 2020թ 44-օրյա պատերազմը, Շիկահողը սահմանակից էր Արցախի Քաշաթաղի շրջանին: 2020թ նոյեմբերի 10-ի Նիկոլ Փաշինյանի, Իլհամ Ալիևի և Վլադիմիր Պուտինի հայտարարությունից և հայկական բանակի նահանջից հետո Շիկահողը, ինչպես խորհրդային տարիներին և Հայաստանի անկախության առաջին տարիներին, դարձել է սահմանակից Ադրբեջանի Զանգելանի շրջանին:
Շիկահողը գտնվում է ծովի մակերևույթից մոտ 1.000 մետր բարձրության, Կապան քաղաքից 21 հեռավորության վրա, Մեղրիի լեռների արևելյան լանջերին:
Շիկահողն առաջին անգամ հիշատակվել է 13-րդ դարի առաջին կեսին, եղել է
Սյունիք նահանգի Կովսական գավառի նշանավոր բնակավայրերից։
Համայնքի տարածքում կան 10-18 դարերի գյուղատեղիներ (Վերին և Ներքին
Գեղցահանց), եկեղեցիներ, «Կոնասար» կոչվող բերդի ավերակներ,
դամբարանադաշտ (մ.թ.ա. 1-ին հազարամյակ)։
Գյուղում 1887թ-ին դպրոց է բացվել, ապա փակվել է և նորից վերաբացվել 1905
թվականին։ Շիկահողից է ծագել Մելիք-Նուբարյան հայտնի տոհմը, այստեղ է ծնվել նշանավոր հոգևոր և հասարակական գործիչ Մեսրոպ արքեպիսկոպոս Տեր-Մովսիսյանը։
Շիկահողցիները մասնակցել են ինչպես Դավիթ Բեկի ազատագրական պայքարին, Զանգեզուրի 1918-1920թթ. գոյամարտին, իսկ 1991-93թթ.՝ սահմանների պաշտպանությանը։
Շիկահողի բնակչությունը (աղբյուրը՝ Զավեն Կորկոտյան, “Խորհրդային Հայաստանի բնակչությունը վերջին հարյուրամյակում (1831-1931)”, ըստ տարիների, եղել է հետևյալը.
1831 թվական – 254 հոգի, բոլորը՝ հայ,
1873 թվական – 362 հոգի, բոլորը՝ հայ,
1886 թվական – 744 հոգի, բոլորը՝ հայ,
1897 թվական – 695 հոգի (համառուսական՝ ցարական մարդահամար), բոլորը՝ հայ,
1904 թվական – 1246 հոգի,
1914 թվական – 1037 հոգի,
1919 թվական – 917 հոգի, բոլորը՝ հայ,
1922 թվական – 988 հոգի, բոլորը՝ հայ,
1926 թվական – 871 հոգի (ԽՍՀՄ առաջին մարդահամար), որից 868-ը՝ հայ, 1-ը՝ թուրք, 2-ը՝ պարսիկ,
1931 թվական – 938 հոգի, բոլորը՝ հայ:
Խորհրդային մարդահամարի տվյալներով Շիկահողն ունեցել է.
1939 թվական – 870 հոգի,
1959 թվական – 516 հոգի,
1970 թվական – 475 հոգի,
1979 թվական – 329 հոգի,
1989 թվական – 262 հոգի:
Այսօր, համաձայն Սյունիքի մարզպետարանի տվյալների, Շիկահողն ունի 226 հոգի բնակչություն:
Տեքստը և լուսանկարը՝ Թաթուլ Հակոբյան
Կարդալ նաև՝
