Հատուած Ռուբէն Դարբինեանի «Մեր Պատասխանը Յ. Քաջազնունիի» գիրքէն
Մենք պարտաւոր ենք, ամէն բանէ առաջ եւ ամէն բանէ աւելի, ներդաշնակել մեր քայլերը ո՛չ թէ Ռուսիոյ, այլ`մեր կովկասեան դրացիներուն հետ, որոնցմով մենք շրջապատուած եւ կաշկանդուած ենք անմիջականօրէն: Որովհետեւ պէտք չէ նաեւ մոռնանք երբեք, որ Ռուսիա օր մը կրնայ չքանալ Կովկասէն, բայց Վրաստանն ու Ատրպէյճանը միշտ պիտի մնան մեր անմիջական, մեր ֆիզիքական դրացիները ու բաժնեն մեզ Ռուսիայէն:
Անշուշտ, Ռուսիան, ինչպէս ամէն մէկ աւելի կամ նուազ հեռաւոր պետութիւն, կրնար մեր ժամանակաւոր, անցողական դաշնակիցն ըլլալ: Բայց Վրաստանն ու Ատրպէյճանը կապուած են Հայաստանի հետ աշխարհագրօրէն եւ տնտեսապէս այնքան սերտ ու անմիջական կերպով, որ անոնց թշնամին չենք կրնար եւ պէտք չէ ըլլանք որեւէ պարագայի տակ: Ահա թէ ինչո՛ւ մեր կովկասեան դրացիներուն հետ յարատեւ գործակցութիւնը պէտք է ըլլայ մեր ազգային քաղաքականութեան հիմնաքարը: Ահա թէ ինչո՛ւ մեր կովկասեան դրացիներուն հետ միասին է, որ մենք պէտք է մղենք մեր անկախութեան պայքարը: Այլապէս`անոնց թշնամին պիտի դառնանք, բան մը որմէ պարտաւոր ենք խուսափիլ ամէն գնով…
